ایا شما هم از این ادمهایی هستین که به خودشون اجازه نمیدن خوشحال باشن؟ از اونایی که باور دارن بعد از هر خنده گریه است؟بیاین راجع به نظریه «کاهش ارزش پاداش» حرف بزنیم.
یه روزایی تو زندگی هست که هیچی خوشحالت نمیکنه،
یعنی همه اون زیباییهای کوچک مثل بارون، صدای خنده بچه‌ها، دیدن یه دوست و … هم باعث نمیشه حس کنی خوشحالی. حالا فرض کن که این مود همیشگی باشه.
بر اساس تحقیق مایکل گالاگر از دانشگاه می‌سی‌سی‌پی تئوری وجود داره به نام Reward Devaluation Theory که هر حس مثبتی رو به یک نتیجه منفی نسبت میده.
اینطور نیست که مثلا آدمهای افسرده نسبت به لذت بردن ایمنی پیدا کردن واز هیچی لذت نمیبرن؛ اونها یاد گرفتن که از شاد بودن بترسن و یا به محض حس کردنش اون رو از خودآگاهشون بیرون بندازن.
با مثال اگه بخوایم بگیم فرض کنین شما کنار دوستان یا خانواده نشستین و دارین لذت میبرین
ولی یهو یاد نگرانیهاتون درباره کار یا پول میفتین یا اصلا استرس میگیرین که مبادا دوستانتون از شما خیلی خوششون نمیاد.

دکتر گالاگر و همکارانش دیدن در بعضی موارد کسانی بودن که این «ترس از شادی» رو بعد از این پیدا کردن که فهمیدن در گذشته‌شون، هروقت به خودشون اجازه دادن خوشحال باشن
بعدش یه اتفاق بد افتاده. بعضیها هم هستن که به علتهایی که خیلی واضح نیست، فکر میکنن لیاقت و شایستگی شاد بودن رو ندارن.

یه عامل سهیم در افسردگی در تئوری کاهش ارزش پاداش، خرافاتی هست که آدمها نسبت به خوشحال بودن پیدا میکنن. مثلا اینکه خوشیها و بدیها در دنیا به یه تعادلی میرسه
پس اگه الان عاملی برای خوشحالی هست به زودی یه اتفاق بد باید پیش بیاد.
حالا راه حل برای کسی که در این شرایط گیر کرده چیه؟ یه نوع تراپی هست به نام Positive Affect Treatment هست که تمرکزش اموزشه به ادمها برای چشیدن و مزه کردن حسهای مثبتشون در حالیکه دارن فعالیتهای فان انجام میدن.
اگر این فعالیتهای لذت بخش دقیقا چیزهایی باشه که در شما اون دلهره رو ایجاد میکنه که بعدش قراره یه اتفاق بد بیفته، با دونستن و آگاهی به اینکه ریشه باور شما از کجاست و تمرینهای تراپی PAT میتونین بر این حس غلبه کنین